-Isto non pinta nada ben.
-Pero que é?Pásalle algo grave?
-Todavía non o sabemos.Temos que esperar polo resultado das probas,pero estas horas serán cruciais para a súa vida.Só queda agardar.
Escoitaba a conversa entre o descoñecido e miña nai sin entender nada do que falaban.Quen estaba mal?Pasoulle algo o meu mozo?Si é así,por que ninguén mo decía?Busquei as palabras para preguntarlle a miña nai que era o que ía mal máis da miña gorxa non saíu nada,seguía igual de inmóvil.Que me estaba a suceder?Intentei levantarme,máis os meus músculos non respondían,intentei abrir os ollos,pero tamén foi inútil.
Comezaba a ter medo,o meu corpo estaba morto,pero eu todavía seguía viva.Podía pensar,sentir...aínda que nese momento só sentía medo.Quería que ese pesadelo ramatase.[...]
Volvín coller conciencia do meu corpo pasadas unhas horas e o descoñecido e miña nai seguían falando.
-Xa temos os resultados da proba.A rapaza está en coma.O golpe foi demasiado forte,foi un milagre que saíran ela máis o rapaz con vida de debaixo daquel coche.
-Doctor,e o rapaz,como se atopa?
-Está consciente,só que non deixa de berrar preguntando pola rapaza.Di que se sinte culpable polo accidente...
-Creo que irei a velo agora.Non ten por que sentirse culpable.A culpa non foi del.
-Será o mellor.E si lle di o da súa filla,recorde ser delicada,podería causarlle un shock e non habería solución.
-Está ben.Grazas doctor.
Non podía creelo!Un accidente?Cando?Onde?
Non me acordo de que eso sucedera.Só me acordo de vir no coche despois dun día fermoso na praia xunto ao meu mozo...non entendo como pudo pasar esto!
