Hoxe. Día das letras Galegas, achome amorriñado escribindo nelas.
Son aquelas que forman verbas no amplo espectro da fala, que enchen fazulas galegas, que soan con seseo e gheada. Son aquelas que nutren ás árbores mortas, que baldean orellas abertas e que namoran a mulleres fermosas.
Son as que excitan a un lapis erecto para que empreñe papel baldeiro á espera de que algún sedento lea algo de Lois Pereiro.
Arracenden a exotismo que só ulen uns poucos. Mais o resto cheo de cinismo non son mais ca unha manada de porcos.
Escribo aqui deitado e pensando no lugar onde fun nado, e agora mais ca nunca padezo de morriña pero como ben xustificou Santalices, estou ''longe da terrinha''.
Anónimo (Seica...).