El é o eterno vagamundo que se comprace ó sentarse baixo calquera sombra.

Foi designado gardián do tempo perdido.

E de cando en vez acode a el algún vello en busca de tempos nunca vividos.

Mais o noso vagamundo non ten menciñas milagreiras.

E así e que o vello ve afogadas as súas derradeiras esperanzas nun océano de saudade.

Mentres as horas camiñan de vagar cara o solpor o noso amigo confíalle un segredo ó vento ventureiro:

“se o futuro é ficticio, o presente é pasado xa, e o pasado non existe nun agora que se vai… que nos queda? Vivimos a destempo nunha abolida cronoloxía”

Amizade

Momentos.

Acumulación incesante de recordos.

Situacións boas,malas...

Xuntos choramos,

rimos,

cantamos,

bailamos,

até incluso pegamos...

Pero non por iso deixamos de querernos.

As nosas vidas separaránse,

pero aínda nos queda un longo tramo de amizade por percorrer.

Pero sempre XUNTOS.

Ana Solla

Memorias do meu pasado.

Horizonte.
Sino fatal.
Fin dos nosos tempos.
Pero sobre todo,dos meus...

Certa noite,Belcebú apareceu no meu cuarto.As súas verbas foron claras:
"Un desexo terás
si as miñas palabras cumples
si non,polo confín do mundo vagarás"
Accedín aténdome as fatais consecuencias.Gocei dunha vida plena e feliz ao carón dos meus seres queridos,máis toda felicidade esfumouse o día no que morreu o meu amado. Sentín o mundo tremer baixo os meus pés,pero seguín firme á miña promesa.Os anos pasaron.A miña alma escurecíase e a miña casa foi o meu leito.O diaño escurecía cada rincón de luz da miña pasada felicidade.A tolemia apoderábase da miña lucidez.Marchiteime como unha rosa.Acabei co sufrimento poñéndolle fin á miña existencia.O mar estaba fermoso esa noite.O meu camisón branco mecíase lentamente pola brisa mariña.O salitre inundaba o meu corpo.Pero non fun cobarde.Din un paso adiante e o vacío estendeuse ante min.
A miña alma vaga incansable buscando o descanso eterno que nunca chegará...Sic transit gloria mundi(1)...

(1)"Así pasa a gloria do mundo".



Ana Solla.

Galeguizando

Arriba irmáns!
Todos de pé!
Unidos,conseguirémolo!
Todos somos un,
a mesma sangue,
a mesma raza,
a mesma cor...
pero sobre todo
o mesmo IDIOMA.




Ana Solla

Incertidumbre

Unha balanza,
cada lado,un pensamento.
Cada lado,unha ideoloxía,
un sentimento
amor
medo
nostalxia
o lado esquerdo sobe lentamente...
a miña mente segue igualada,
pero o meu corazón segue as normas da balanza.
Cada momento,cada instante,cada día
a esquerda sobe un milímetro,un mísero milímetro
que me leva cara o principio de incertidumbre...



Ana Solla