mardi 17 mai 2011

Hoxe. Día das letras Galegas, achome amorriñado escribindo nelas.

Son aquelas que forman verbas no amplo espectro da fala, que enchen fazulas galegas, que soan con seseo e gheada. Son aquelas que nutren ás árbores mortas, que baldean orellas abertas e que namoran a mulleres fermosas.

Son as que excitan a un lapis erecto para que empreñe papel baldeiro á espera de que algún sedento lea algo de Lois Pereiro.

Arracenden a exotismo que só ulen uns poucos. Mais o resto cheo de cinismo non son mais ca unha manada de porcos.

Escribo aqui deitado e pensando no lugar onde fun nado, e agora mais ca nunca padezo de morriña pero como ben xustificou Santalices, estou ''longe da terrinha''.

Anónimo (Seica...).